Στα πλαίσια του εθνικού κοινωνικού διαλόγου για την Παιδεία που προανήγγειλε ο Υπουργός Παιδείας, μήπως είναι ευκαιρία να αξιολογήσουμε το πρόγραμμα σπουδών, δηλαδή τα μαθήματα που διδάσκονται, το περιεχόμενό τους αλλά και τον τρόπο παρουσίασης/μελέτης/εξέτασής τους;
Αλήθεια, πότε και από ποιους διαμορφώθηκε το πρόγραμμα σπουδών όπως το γνωρίζουμε σήμερα ;
Μήπως το ίδιο πρόγραμμα σπουδών δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα και τις ανάγκες της εποχής μας ;
Να γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι με ένα παράδειγμα από τα μαθηματικά :
Επειδή η Άλγεβρα της Β' Λυκείου διδάσκεται ως μάθημα Γενικής Παιδείας, θα θέλαμε να θέσουμε έναν προβληματισμό σε φοιτητές /πτυχιούχους, αλλά και γονείς που είχαν ακολουθήσει τη Θεωρητική Κατεύθυνση (για τους παλιότερους 3η Δέσμη):
Έχοντας αφήσει κάποια χρόνια το σχολείο, σας φάνηκε κάτι χρήσιμο από την Άλγεβρα της Β’ Λυκείου στις σπουδές σας, στην εργασία σας ή στην καθημερινότητά σας ;
Ναι ή Όχι ;
Θυμίζουμε (ενδεικτικά) ότι η Άλγεβρα της Β’ Λυκείου ασχολείται με τριγωνομετρικές συναρτήσεις, πολυώνυμα, εκθετική και λογαριθμική συνάρτηση …
Παρομοίως για την Άλγεβρα της Α’ Λυκείου (θυμίζουμε για παράδειγμα τις εξισώσεις και τις ανισώσεις με απόλυτες τιμές).
Αρκετοί, θέλοντας να αντικρούσουν όσα γράψαμε παραπάνω, θα σπεύσουν να μας θυμίσουν:
“Τα μαθηματικά μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε…”
“Τα μαθηματικά είναι παντού γύρω μας …”
“Τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του σύμπαντος …”
κι άλλα πολλά …
Το πρόβλημα είναι ότι οι παραπάνω αληθείς, αλλά γενικές, διαπιστώσεις για τα μαθηματικά δεν επαρκούν για να δεχθούμε ότι συγκεκριμένα οι μαθητές/φοιτητές Θεωρητικής Κατεύθυνσης έχουν κάποιο γνωστικό όφελος από αυτή την ύλη ή πολύ περισσότερο από τον τρόπο που διδάσκεται/παρουσιάζεται.
Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που δυσκολεύονται και ξεκινούν πιο συστηματικά τα εξωσχολικά μαθήματα.
Μήπως η Άλγεβρα της Α’ Λυκείου και η Άλγεβρα της Β’ Λυκείου θα έπρεπε να διδάσκονται με άλλο τρόπο για τους μαθητές που θα επιλέξουν Θεωρητική Κατεύθυνση ;
Από άλλα βιβλία και μόνο με εκείνες τις ενότητες που σχετίζονται με την επίλυση προβλημάτων από τον πραγματικό κόσμο;
Μήπως, ως εκπαιδευτική κοινότητα, έχουμε εγκλωβιστεί στο εκπαιδευτικό σύστημα που “βρήκαμε”, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που το έχουμε συνηθίσει και γι’ αυτό το έχουμε αποδεχθεί;
Μήπως οι αλλαγές που έχουμε κάνει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες δεν ήταν πολύ ουσιαστικές ;
Μήπως αυτοί που αποφασίζουν επί δεκαετίες, αλλά και αυτοί που μπορούν να τους επηρεάσουν, βλέπουν την παιδεία σαν μία πίτα ;
